г۳ëï³ÝÇ ¶ñáÕÝ»ñÇ ØÇáõÃÛáõÝ

Որ­տե՞ղ­ է ա­վարտ­վում նրանց պե­տութ­յունը, և սկսվում է քո եր­կի­րը: Նրանց պե­տութ­յունն ա­վարտ­վում է այն­տեղ, որ­տեղ սկսում են խո­սել ի­րենց իսկ թվե­րը: Պաշ­տո­նա­կան տվյալ­նե­րով 2008-15 թվա­կան­նե­րին Հա­յաս­տա­նը լքել է ՀՀ 296 988 ­քա­ղա­քա­ցի. 2008 թ. – 23.059 2009 թ. – 24.978 2010 թ. – 46.486 2011 թ. – 43.820 2012 թ. – 42.784 2013 թ. […]

ՇՆՈՐՀԱՎՈՐՈՒՄ ԵՆՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՀՐԱՄԱՆԱԳԻՐԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ 2015 ԹՎԱԿԱՆԻ ՊԵՏԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿՆԵՐ ՇՆՈՐՀԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ Հայաստանի Հանրապետության 2015 թվականի պետական մրցանակ շնորհել` գրականության և հրապարակախոսության ոլորտում` ՀԱԿՈԲ ՄՈՎՍԵՍԻՆ` «Յոթներորդ որսորդություն» բանաստեղծությունների ժողովածուի համար: Մե­ծար­գո պրն. Նա­խա­գահ, տիկ­նայք և պա­րո­նայք Կաս­կած չկա, որ մեր երկ­րի մշա­կու­թա­յին և գի­տա­կան կյան­քի բարձ­րա­գույն պարգևին ար­ժա­նա­նա­լով` մենք ա­ռա­ջին հեր­թին պատ­վի ար­ժա­նա­ցած ենք […]

Կարինե ԽՈԴԻԿՅԱՆ «Հայ­րե­նիք ստեղ­ծե­լը հե­րո­սութ­յուն է, Հայ­րե­նիք շե­նաց­նե­լը՝ ա­ռա­քի­նութ­յուն». կար­դա­ցի 28 հա­մա­րի ավտո­բու­սում, սո­վո­րա­բար հայ­տա­րա­րութ­յուն-գո­վազդ­նե­րին հատ­կաց­րած տե­ղում, մեծ տա­ռա­չա­փով գրված եր­կու տողն ու դեռ չհասց­րած զար­մա­նալ վա­րոր­դի, թե չգի­տեմ ում, նա­խա­ձեռ­նութ­յան վրա, կար­դա­ցի եր­րորդ տո­ղը՝ Վազ­գեն Կա­թողի­կոս: Հա­յացքս, որ այլ դեպ­քում պի­տի սա­հեր-անց­ներ, քա­րա­ցավ-մնաց. ու միա­ժա­մա­նակ մի քա­նի միտք խուռ­նե­րամ սկսե­ցին պտտվել՝ աս­տի­ճա­նա­բար ի­րենց գա­լա­րապ­տույ­տի […]

«Երկիր Նաիրի» թիվ 8 «Լիտերատուրնայա գազետա» շաբաթաթերթի «Երկիր Նաիրի» հավելվածի 8-րդ թողարկումը սկսվում է Պարույր Սևակի «Նահանջ երգով» պոեմի փոքրիկ հատվածով` Ռոբերտ Ռոժդեստվենսկու թարգմանությամբ: Այս անգամ «Երկիր Նաիրիի» հարցերին պատասխանել է ՀՀ Սփյուռքի նախարարի տեղակալ Սերժ Սրապիոնյանը՝ հանգամանորեն ներկայացնելով նախարարության գործունեությունը Հայրենիք-Սփյուռք կապերի ամրապնդման կարևոր ոլորտում: Հարցազրույցը վարել է հավելվածի պատասխանատու խմբագիր Լիա Իվանյանը: Առաջին […]

Մրցանակաբաշխություն Հայաստանի գրողների միությունը հայտարարում է գրական ամենամյա մրցանակաբաշխություն՝ հետևյալ անվանակարգերով. Դերենիկ ԴԵմիրճյանի անվան մրցանակ (արձակ) Ավետիք Իսահակյանի անվան մրցանակ (պոեզիա) Միքայել Նալբանդյանի անվան մրցանակ (հրապարակախոսություն) Լևոն Շանթի անվան մրցանակ (դրամատուրգիա) Նիկոլ Աղբալյանի անվան մրցանակ (գրականագիտություն, գրաքննադատություն) Վախթանգ Անանյանի անվան մրցանակ (մանկական գրականություն) Գրքերը (2015 թ. հրատարակված) ներկայացվում են Հայաստանի գրողների միություն նոյեմբերի 27-ից մինչև […]

ՇՆՈՐՀԱՎՈՐՈՒՄ ԵՆՔ ԱՊՀ ԵՐԿՐՆԵՐԻ ՄԻՋԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆԱԿԱՆ ՎԵՀԱԺՈՂՈՎԻ ՉԻՆԳԻԶ ԱՅԹՄԱՏՈՎԻ ԱՆՎԱՆ ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿԸ ՇՆՈՐՀՎԵԼ Է ՀՐԱՉՅԱ ԹԱՄՐԱԶՅԱՆԻՆ Մրցանակը հանձնել են ԱՊՀ երկրների միջխորհրդարանական վեհաժողովի նախագահ Վալենտինա Մատվիենկոն և Ղրղզստանի Հանրապետության խորհրդարանի նախագահ Ասիլբեկ Ժեենբեկովը: Ողջույնի խոսքում ՂՀ խոհրդարանի նախագահ Ասիլբեկ Ժեենբեկովը բարձր է գնահատել Հրաչյա Թամրազյանի պոեզիան, նրա գիտական և թարգմանչական գործունեությունը. «Ձեր ստեղծագործությունները թարգմանված են մի շարք լեզուներով, […]

ԺԱՄԱՆԱԿԻ ԳՐՈՂԸ Շնորհիկ ՇԱՀԻՆՅԱՆ Ժամանակը քմահաճ է, անողոք և անզիջում, անկախ օժտվածությունից, և հակառակը: Ժամանակի խնդիրը ավազից ոսկեհատիկներ ընտրելն է և սերունդներին պահ տալը: Ավելին, ժամանակը գրողի վրա կարող է դնել իր մամլիչը կամ էլ առհասարակ անտեսել նրան, դուրս մղել իր ծիրից: Իսկ գրողը կանգնած է իր ժամանակի կիզակետում, ճամփաբաժնում և դիմագրավում է բոլոր փորձություններին: […]

ԳՐՈՂԻ ԺԱՄԱՆԱԿԸ Արա ԱՐԹՅԱՆ Գրողի ժամանակը, ըստ իս, ենթակա է բոլորովին այլ չափումի: Այն պայքար է ընդդեմ ժամանակի կաղապարայնացման, հանուն այն ժամանակի, որ միավորում է իր երեք չափումները՝ անցյալը, ներկան և ապագան նույն կիզակետում: Արդիականը անմիջական փորձություն է: Գրողը կարող է կուլ գնալ այդ փորձությանը, եթե չստեղծի իր ժամանակը: Եթե իր գիրկը չառնի հարազատ հողի […]

ԺԱՄԱՆԱԿԻ ԳՐՈՂԸ Սամվել ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ Իմ ժամանակը թռչում է նետի պես, գնդակից արագ: Պատանության, երիտասարդության տարիներին շռայլորեն օգտագործեցի ժամանակը, այժմ դողում եմ յուրաքանչյուր րոպեի համար, ձգտում, որ այն չլինի անարդյունք, աննպատակ: «Մի բաղմանչին երկու բաղին ի՞նչ անե, մի նոքարը երկու աղին ի՞նչ անե»,- ասել է Սայաթ-Նովան: Երկու այգի եմ խնամում, մշակում, ծառան եմ հող ու ջրի, […]

ԳՐՈՂԻ ԺԱՄԱՆԱԿԸ Գագիկ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ Ո՛չ ժամանակն է գրողինը, ո՛չ էլ գրողը` ժամանակինը: Գրի տերն ու մոլորյալը, ինքը` գրողը, դարեր շարունակ փորձել է իր ապրած ժամանակի «դեմքին» դրոշմել միայն իրենը, իրեն պատկանողը և այդ ձևով ձուլվել հարընթացին` անըմբռնելի, անվախճան ու անդադրում տիեզերական այդ սուբստանցին… Ու թե գրողի ուժը պատել է փոքրիշատե իրենով անել, տիրանալ այդ անսանձելի, […]