ՇՆՈՐՀԱՎՈՐՈՒՄ ԵՆՔ
03.11.2016
ՇՆՈՐՀԱՎՈՐՈՒՄ ԵՆՔ ՀԳՄ պատվավոր անդամ Դավիթ Ավետիսյանին «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի մեդալով պարգևատրվելու կապակցությամբ:
Հրապարակումներ
Կարդալ ավելին
ՀԱՄԱԳՈՐԾԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԵՎՍ ՄԻ ԱՐԴՅՈՒՆՔ
03.10.2016
ՀԱՄԱԳՈՐԾԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԵՎՍ ՄԻ ԱՐԴՅՈՒՆՔ Լեհաստանում լույս է տեսել Հայ պոեզիայի անթոլոգիա՝ «Խաչվող զուգահեռներ» խորագրով: Երկլեզու գրքում 53 հայ հեղինակների հետ մեկական ստեղծագործությամբ ներկայացված են ՀԳՄ պատվավոր անդամներ Սերբիայից և Լեհաստանից, ինչպես նաև հայ և լեհ գրականության բարեկամներ Բուլղարիայից, Հունգարիայից, Վիետնամից, Ռուսաստանից, Ուկրաինայից, Ֆրանսիայից: Ժողովածուն կազմել և խմբագրել է Գագիկ Դավթյանը, թարգմանել է Կալինա Իզաբելա Զիոլան, […]
Կամար` Սփյուռքի և Հայրենիքի միջև
03.10.2016
Կամար` Սփյուռքի և Հայրենիքի միջև Սեպտեմբերի 2-ին ՀԳՄ Կլոր սրահում տեղի ունեցավ ցերեկույթ` նվիրված Լիբանանի «Կամար» հանդեսի 25-ամյակին: ՀԳՄ նախագահ Էդվարդ Միլիտոնյանը բացման խոսքում ընդգծեց, որ Լիբանանը Մերձավոր Արևելքի այն երկիրն է եղել, որտեղ եղեռնից հետո մշտապես գործել է հայկական գաղութը, ծաղկել է գրական, հասարակական, մշակութային կյանքը: Ապա արժևորելով Ժիրայր Դանիելյանի խմբագրապետությամբ լույս տեսնող «Կամար» […]
ՄԵՐ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ 25 ՏԱՐԻՆԵՐԸ
03.10.2016
Սամվել ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ Քեզ է տենչում ամեն մի հայ՝ արքա, ռամիկ ու ռազմիկ-Մութ դարերում երազելով ազատ, անկախ հայրենիք… Հայոց անկախության առաջին զարկը տվեց Հայկ նահապետը՝ շանթահարելով բռնակալ Բելին: Անկախության, ազատության համար կենաց ու մահվան կռիվներ մղեցին Հայկի ժառանգները, Ասքանազյանները, Երվանդունիները, Արտաշեսյանները, Արշակունիները, Բագրատունիները… համայն հայ ժողովուրդը: 1990-1991թթ. փլուզվեց Խորհրդային Միությունը: Անկախացան այդ միության կազմում գտնվող հանրապետությունները, […]
ՄԵՐ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ 25 ՏԱՐԻՆԵՐԸ
03.10.2016
Նոնա ՊՈՂՈՍՅԱՆ Մեզանից քանիսը նրան նայեց հարազատ որդու պես, քանիսը բռնեց տրտմտացող նրա ձեռքից ու քանի՜-քանիսը` միայն հենց էնպես, կողքից… Ճիշտ այն հարևանի պես, որ մեկ-մեկ հանդիպելիս կոնֆետ է տալիս, գլուխը շոյում ու արագ անցնում: Որովհետև էդպես ավելի հեշտ է: Առանց պատասխանատվության: Որովհետև կարծում է, որ ինքը չէ, որ պիտի զբաղվի նրանով, սովորեցնի, ուղղի նրա […]
ՄԵՐ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ 25 ՏԱՐԻՆԵՐԸ
03.10.2016
Նարինե ԿՌՈՅԱՆ ՉԱՊՐԵԼՈՒ ՏԱՐԻՆԵՐ Չապրելու, որովհետև բախտի բերմամբ մեզ բաժին հասած պետականությունը, որպես հերթական կայսրության կործանման հետևանք, որ մենք, ասես սկուտեղի վրա, նվեր ստացանք, նման էր ծննդյան տարեդարձին ստացած նվերների հսկայական այն կույտին, երբ պարզապես մոլորվում ես` ի՞նչ ես անելու այսքանը, ինչպե՞ս ես պահելու: Թերևս պահելն ամենադժվար բանն է աշխարհում: Պիտի խնամես, փոշին սրբես, լվանաս, […]
ՄԵՐ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ 25 ՏԱՐԻՆԵՐԸ
03.10.2016
Ռուզան ԱՍԱՏՐՅԱՆ Անկախությունը հայերիս համար այն հրաշեկ լույսն էր, որն անցնելով հայոց ճակատագրի վիշապների քավարանով և պատմության կուռքերից ազատագրելով պատմությունը՝ հայ ժողովրդի համար բաց արեց անբեկանելի ճանապարհ: Նա ոտաբոբիկ էր, որպես երկրաշարժի փլատակներից փրկված վտիտ մանուկ, անզեն էր արնախում թշնամու դեմ, ինչպես արդարության նժարից կառչած որբ հրեշտակ… սակայն բացվող առավոտ էր և մեզ տարավ մեծ […]
ՄԵՐ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ 25 ՏԱՐԻՆԵՐԸ
03.10.2016
Հովհաննես ԶԱՏԻԿՅԱՆ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐԱՆ Խորենացու ողբի հորդորները մոռանալով` չորս թագավորություններ, ասել է՝ անկախություն կորցնելուց հետո, միջնադարում փարվեցինք Ներսես Մեծի երազին և 200 տարի կաթողիկոսական դիվանագիտության նախաձեռնությամբ պատվիրակություններ ուղարկեցինք եվրոպաներ` վաստակելով անզոր ու խնդրատու ժողովրդի համբավ: Մեծն Իսրայել Օրին ի վերջո պատռեց երազանքների քողը և մեր մտածողություն բերեց քաղաքական շահ հասկացությունը: 19-րդ դարում ազատության պայքարին զինվորագրված […]
ՄԵՐ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ 25 ՏԱՐԻՆԵՐԸ
03.10.2016
Գրիգոր ՋԱՆԻԿՅԱՆ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ ԵՐԱԶՆ ՈՒ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ 1946-ին, երբ մենք նոր էինք ներգաղթել Խորհրդային Հայաստան, ու խորհրդային չեկիստները ամեն գիշեր դեռևս հայրենիքը չտեսած հայրենադարձների գերդաստաններ էին աքսորում Ալթայի երկրամաս, մայրս երկու որդիներին մեծացնելու համար հյուսք էր անում ու հանդգնում էր դնդնալ. Երբ պիտ տեսնամ Կարին նստած հայ իշխան, Հայ գիրերով գրեր հայոց հրաման, Տիգրանակերտ, Մուշ, Բայազեդ, […]
ՄԵՐ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ 25 ՏԱՐԻՆԵՐԸ
03.10.2016
Ավիկ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ 25 տարին մեր պետականության տարիքը չէ, մեր պետականությունը դարերով է հաշվվում՝ լինելով աշխարհի ամենահին պետություններից, քաղաքակրթություններից մեկը, և մանավանդ, որ առաջինն է քրիստոնեությունն ընդունել որպես պետական կրոն: Բայց մեր ճակատագիրը շատ դառն է եղել, որովհետև աշխարհագրական առումով եղել ենք ամենաաննպաստ երկրներից մեկը: Նկատի ունեմ մեր մահմեդական հարևաններին, պատմության խաչմերուկում անընդհատ ռազմական բախումների տակ […]
